Zo kom je tot jouw perfecte speeltuin | Tips & advies

De tuin kreeg tijd om te groeien. Vandaag toont hij nog steeds het oorspronkelijk concept. Achter het huis en aansluitend bij de woonkamer ligt een ruim terras, aangenaam ingebed tussen borders en tuinvijver. In de borders niet alleen bloemen en kruiden, maar ook een reuzengrote buxusrups. Ze is vier meter lang en absoluut onschadelijk; een resultaat van samenvoegen van buxusbollen en scheerwerk.

Deze folie samen met het metalen net dat vlak onder het wateroppervlak van de tuinvijver ligt laat zien dat hier kleine kinderen, de kleinkinderen, thuis zijn. “Toen we naar hier verhuisden, waren onze eigen kinderen al flinke tieners. Voor hen moesten we dit niet meer doen.” Zij -ondertussen het huis uit en bezig met een eigen gezin- beleefden op andere manieren plezier aan de tuin. De vaste pingpongtafel verderop in de tuin is stille getuige. Niet zichtbaar - “en beter zo” grapt Jan tussen zijn woorden door- is hoe de tuin gebruikt werd voor feestjes waarbij er ook wel eens overnacht werd.

Een ding hebben de paadjes gemeen. Ze slingeren achter de petanquebaan door. Ze is speelveld en grenszone tussen de heuse ‘thuistuin’ en het met losser groen ingepakt avonturenplein. Vijftien jaar geleden namen koeien het nog in, zonder toestemming van zowel de eigenaars als hun eigen boer/baas. Zij moesten terug naar hun eigen weide! Om het tot tuin te maken was er nog een sta in de weg. Drie grote coniferen, geplant door een vorige eigenaar. Ze kappen of rooien was een klus die Jan liever niet zelf klaarde, want te groot en te gevaarlijk. Hij ging in eigen Zedelgem op zoek naar een tuinaannemer. “Waarom ver zoeken als het ook dichtbij te vinden is”, zo redeneerde hij. Frederik De Bondt van Creagarden kwam, zag en overwon de grote bomen. Geen spoor liet hij achter. Wel ruimte voor ander en meer passend groen en gaf ineens advies en hulp voor een struikenboord die vandaag nog als scheiding met de straat fungeert.

Met de komst van kleinkinderen kreeg deze natuurlijke tuin een alsmaar meer avontuurlijke invulling. Van boomhut tot speelhuis, van glijbaan tot zandbak, alles is zelf geknutseld. Met materiaal dat bij de verbouwing van het huis en bijgebouwen vrijkwam.  “Voor iemand die zijn hele leven een stylo heeft vastgehouden, is dat niet slecht hé. Je moet gewoon durven aanpakken” zegt Jan bescheiden. Hij voegt er wel in één adem aan toe dat goed gereedschap onmisbaar is en dat hij daar een ganse voorraad van heeft.

Jan timmerde tegen de wand een nestkastje met deurtje en glasplaat zodat je zonder de broedende vogels te storen in het nest kunt kijken. Gisteren zagen de kinderen hoe jonge koolmeesjes voor het eerst de grote wereld invlogen. Zelf zwermen ze ondertussen al verder uit over en door het speelbosje van hazelaar, laurierkers en ander groen. Volgens leeftijd stappen ze aarzelend en voorzichtig of bewust en erg zelfzeker over een platliggende boomstam, springen ze van boomschijf tot boomschijf, testen ze uit of een natte glijbaan ook goed glijdt, duwen een tot bolderkar getransformeerde kinderwagen de weide op of trekken ze elkaar voort op een speelgoedauto. Tussen dat alles door zijn ze in de ban van nog een flinke mix aan sfeerbrengers en spelprikkels. Of het nu gaat over de familie everzwijn die zich met harige borstels op de rug verstopt achter een breed uitwaaierende struik, een uil die stil in een boom zit en ’s nachts zijn ogen in lichtjes van een tuinlamp verandert en een mannetje in buismateriaal dat als je knikkers in zijn handen stopt ze er aan zijn tenen terug laat uitkomen.

Aan de andere zijde van het graspleintje staat een vlinderpaviljoen. Neen, geen serre met opgesloten vlinders. Boeboe, Moemoe en de kleinkinderen zien de vlinders liever vrij rondvliegen. Het vlinderpaviljoen is een tuinhuis/feest- en rustpaleis met een dak in de vorm van open geplooide vlindervleugels. Aan de kop steken twee lange, lichtgevende voelsprieten de lucht in en aan de kont is er een cloaca. “Het vlinderpaviljoen kan echt plassen”, roepen de kinderen en dringen bij Boeboe aan het te demonstreren. Een ruk aan een touwtje en daar gaat het: het water gutst uit een lange slang. Op zomerdagen is het hun tuindouche.